Onze avonturen in Zuid-Amerika deel 1: Chili, Argentinie en Bolivia

4 augustus 2018 - La Paz, Bolivia

Santiago

Paaseiland was voor ons al een voorproefje van Chili, maar nu waren we toch echt aangekomen op het vaste land van Zuid-Amerika. Van Paaseiland zijn we doorgevlogen naar de hoofdstad van Chili, Santiago. Vanaf hier mochten we echt ons Spaans gaan oefenen, want Engels is in Zuid-Amerika een niet zoveel gesproken taal. Gelukkig kan Sieger aardig Spaans verstaan en met handen en voeten kwamen we ook heel ver. 

Deze enorme stad heeft circa 7 miljoen inwoners. We kwamen op zaterdagavond laat aan en zijn vlot gaan slapen in ons hostel. In Chili is het winter en dus rond de 12 graden overdag, dit was in ons hostel ook wel te merken, het was aardig fris. Maar met een paar goede dekens en een goed matras (zeker na een paar dagen in een tentje op Paaseiland) hebben we heerlijk geslapen.

De volgende ochtend kon Sieger in het hostel de finale van de WK voetbal kijken, hier hebben we gedurende onze reis weinig van mee gekregen. Voor de rest van de week hadden we een AIRBNB geboekt in het historisch centrum van de stad, alles was dus op loopafstand. In deze week wilden we de stad ontdekken maar ook heerlijk ontspannen en Spaans leren. 

Op maandagochtend liepen we door de stad en kwamen we terecht in een soort carnavalsparade, het was namelijk 'Virgen del Carmen' , een nationale feestdag. Een flinke parade met veel muziek, kleurrijke dansers en danseressen heeft ons goed vermaakt. De dag hiervoor was de stad nog flink uitgestorven, maar met deze feestdag zag de stad er ineens heel anders uit. 's Middags hebben we nog een flinke wandeling gemaakt en via de wijk Bellavista (gezellige wijk waar het uitgaansleven plaatsvindt) zijn we o.a. naar Santa Lucia Hill gelopen. Dit is een park/heuvel midden in de stad waar je flink moet klimmen maar wordt beloond met een prachtig uitzicht over de stad (als er niet teveel smog hangt ;-)). 

De volgende dag was weer een normale werkdag voor de inwoners van Santiago, ineens waren alle winkels open en liepen er ontzettend veel mensen op straat.  

Dat we lange tijd in Chili verbleven kwam ook wel even goed uit, Sieger had al een tijdje last van zijn oog en met hulp van onze host konden we een afspraak maken met een arts. Dat we de Spaanse taal nog niet helemaal begrepen bleek nu wel. Want deze afspraak eindigde de volgende dag namelijk in de operatie kamer! In Chili pakken ze het nou eenmaal iets anders aan. Na een gesprek met de (gelukkig redelijk Engels sprekende) dokter werd Sieger verteld dat we de volgende dag terug moesten komen voor een kleine ingreep zodat het oog probleem verholpen kon worden, hooguit 10 minuten zou dit gaan duren. Maar bij aankomst de volgende dag werd Sieger compleet in operatie kledij gehesen en stond er anesthesist klaar om hem plat te spuiten, gelukkig sprong Yolanda er nog even tussen en vroeg of dit nou wel nodig was. Dat vond de dokter gelukkig ook niet nodig, een plaatselijke verdoving was genoeg maar de operatie kledij moest wel aanblijven. Deze ' operatie'  van 10 minuten werd door een medisch team van 5 mensen uitgevoerd, geen half werk zullen we maar zeggen. Na afloop waren we een ervaring rijker en de nodige Chileense Peso's armer ;) 

De operatie was goed geslaagd want de volgende dag bleek Sieger al geen last meer te hebben en konden wij de stad weer verder gaan verkennen. 

Backpacken is veel plannen maken, plannen aanpassen, weer nieuwe plannen maken, weer aanpassen en opniew plannen maken. Dit bleek wel toen we ons verder gingen verdiepen in het vervolg van onze reis. Waar Nederland op dit moment geniet van tropische temperaturen is hier in Chili de winter begonnen. Dat betekend dat enkele bergpassen zijn afgesloten door hevige sneeuwval. We moesten daarom ons orginele plan om met de bus van Santiago naar Mendoza (Argentinie) te gaan wijzigen. Na veel wijzigingen en uitzoekwerk kwamen we tot een nieuw reisplan voor de komende weken. Daar hebben we vervolgens op getoost met een heerlijke Chileense wijn ;) 

Vrijdagochtend moesten we eerst voor controle weer even langs de dokter, die gaf aan dat alles ' perfecto!' was en met een handdruk voor Sieger en kus voor Yolanda (het is normaal dat dokters de dames hier begroeten met een zoen op de wang) namen we afscheid van dokter Hector Borél. 

Omdat het een prachtige zonnige dag was besloten we om naar Cerro San Cristobal te gaan. Cerro is heuvel in het Spaans. Na een flinke klim kwamen we aan op de top en hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Santiago is omringt met bergen dus we hadden ook een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Bovenop de heuvel stond een groot beeld Virgin de Mary. Na de nodige foto's vervolgende we onze route weer naar beneden en via het Plaza del Armas keerden we weer terug naar ons appartement. 

De volgende ochtend was het weer tijd om onze backpack weer in te pakken en te vertrekken. We liepen naar het metrostation La Moneda om daar naar station Alameda te reizen en vanaf daar vertrok  de bus naar onze volgende bestemming: Valparaiso

Valparaiso

Na een rit van een kleine 2 uur door prachtige wijnvelden kwamen we aan in de havenstad Valparaiso. De tweede grootste stad van Chili en een stad die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Valparaiso bestaat uit allemaal kleine heuveltjes waar de huizen op en tegenaan zijn gebouwd.Zoals al eerder vermeld is het momenteel hartje winter in Zuid-Amerika en een radiator hebben ze nog niet overal plus dat dit hostel nog gerenoveerd moest worden zorgde ervoor dat het redelijk koud was. We gingen dus gauw op pad om de kleurrijke huizen en straten te bekijken. Aan het einde van de middag hoorden we bovenop de heuvel gezellige jazz muziek en besloten om achter de muziek aan te gaan ;) Met een prachtig uitzicht en heerlijke muziek sloten we de dag mooi af. 

De volgende ochtend gingen we in een heerlijk zonnetje weer op pad, wederom was elke straat, elk huis en elke heuvel een verassing. Zoveel prachtige kleuren! Ons fototoestel heeft weer overuren moeten draaien. 

Na nog een laatste dag in de zon door de straten van Valparaiso te hebben gelopen was het dinsdag weer tijd om te vertrekken. Maar niet voordat Yolanda haar sollicitatiegesprek had, in het hostel had ze zowel haar eerste en ook maar direct haar 2de gesprek bij een bedrijf. Toen dit naar volle tevredenheid was afgerond gingen we richting de bus. Vanuit Valparaiso gingen we weer terug naar Santiago om vanuit daar naar het volgende land van onze reis te vliegen; Argentinie

Cordoba

Vanuit Santiago vlogen we in ruim 1,5 uur naar Cordoba. Cordoba is de tweede grootste stad van Argentinie. Rond  21.00 uur kwamen we aan in een gezellig hostel midden in de oude stad. Omdat we hier maar kort verbleven besloten we de volgende ochtend aan een free-walking tour door de stad deel te nemen. In deze tour krijg je een korte uitleg over enkele gebouwen en straten in de stad. In Cordoba staan veel prachtige koloniale gebouwen. Rond 17.30 vertrokken we weer naar het vliegveld om naar de hoofdstad van Argentinie te vliegen: Buenos Aires. Helaas bleek toen dat onze vlucht vertraging had. Na 45 minuten extra wachten was het dan tijd om te boarden. 

Buenos Aires:

Door de vertraging kwamen we pas rond 22.30 uur aan in Buenos Aires. We wilden toen snel met de taxi naar ons hostel. Dit snel een taxi pakken in Argentinie is nog een dingetje. Normaal staan taxi's in rijen klaar op een vliegveld maar in Argentinie komen taxi's 1 voor 1 aanrijden en duurt dit best lang. Maar uiteindelijk kwamen we aan in ons hostel. Ondertussen was het 12 uur geweest dus doken we snel ons bed in omdat we aardig moe waren na deze lange reis dag. De volgende ochtend had Yolanda het 3de gesprek met het bedrijf en kreeg ze te horen dat ze vanaf september weer een baan heeft! Erg opgelucht konden we hiermee de laatste maand van onze reis ingaan met de wetenschap dat we beide vanaf september weer aan het werk mogen. De stad verkennen viel letterlijk wat in het water, door de vele regen. We begonnen daarom maar in 1 van de vele koffiebarretjes die de stad rijk is, om onder het genot van een groot stuk taart en een heerlijke cappuccino te vieren dat Yolanda de baan heeft gekregen. 

Vervolgens hebben we onze weg vervolgd naar het Palacio de Justicia en het Teatro Colon. Via de luxe wijk Recoleta zijn we uitgekomen op de begraafplaats  Een begraafplaats is normaal gesproken niet echt een plek die je graag bezoekt maar in Buenos Aires is dit één van de must-see's van de stad. De graven zijn soms echt net huizen zo groot. Erg indrukwekkend om dit te zien. We vervolgden onze route naar de Obelisco, een groot beeld in het midden van de stad. In Buenos Aires bevinden zich prachtige grote gebouwen. We keken onze ogen uit en voor we het wisten stonden we weer voor ons hostel. Na een gezellige avond in het hostel was het weer tijd om ons bed op te zoeken. Na het ontbijt vertrokken we vrijdag met de bus richting de wijk La Boca. Een wijk met veel gekleurde huisjes. We kwamen hier 2 Amerikaanse dames uit ons hostel tegen en gingen samen met hen lunchen. Tijdens deze lunch werd er in het restaurant live een tangovoorstelling gegeven. 

Na het eten vervolgden we onze route naar El Bonbolero (de Chocoladebox) anders dan de naam doet vermoeden is dit een groot voetbalstadion midden in de wijk La Boca. Dit stadion is de thuishaven van Boca Juniors, de club van Maradonna. Na een rondje om dit stadion te hebben gelopen vertrokken we richting het Playa de Mayo, het grote centrale plein in het midden van BA. Dit plein is omringd met prachtige gebouwen, veelal banken of kathedralen. 

Na een dag wandelen waren we behoorlijk uitgeput en doken die avond vroeg ons bed in. Althans dat dachten we. In het stapelbed onder Sieger was een Argentijn te vinden die reeds 2 flessen whisky burgemeester had gemaakt en was daardoor erg luidruchtig, na enkele verzoeken om rekening met anderen te houden wist hij nog altijd van geen ophouden. Inmiddels was het tegen 1 uur. Omdat de man wat verward overkwam hebben we de receptie ingelicht. Zij besloten om deze man uit het hostel te verwijderen zodat iedereen verder kon slapen en wij weer een mooie hostelervaring erbij hebben zullen we maar zeggen.

De volgende dag vertrokken we weer uit het hostel, niet omdat we BA gingen verlaten maar omdat we onze 9 persoons dorm (slaapkamer) inruilden voor een luxe hotelkamer! De reden voor deze actie was dat Sieger dit van Yolanda cadeau kreeg, het was namelijk zijn verjaardag! En wat is er nou mooier dan je verjaardag op een bijzondere bestemming vieren. Om te beginnen hebben we weer een typisch Argentijns koffietentje opgezocht, El Gato Negro. Oftewel, de zwarte kat. Hier hebben we genoten van een heerlijke koffie met een lekker stukje gebak. Nadat we waren ingecheckt in het hotel werd Sieger verrast met een skype gesprek van zijn familie. Daarna zijn we de hotelbar ingedoken en hebben we een heerlijk wijntje en hapje gehad. Vervolgens was het tijd om Sieger zijn grote wens in vervulling te laten gaan; een heerlijke Argentijnse steak!  We vonden een heel leuk en sfeervol restaurant genaamd Al Carbon, het eten was fantastisch, de wijn heerlijk en de bediening erg goed, dus voldoende ingredienten voor een heerlijk  ontspannen avondje uit!De volgende ochtend mochten we aanschuiven bij een enorm ontbijtbuffet dus was het nog een keer feest. We zijn diverse malen ongegeneerd langs het buffet gegaan, zoals dat hoort. Zoals een goede verjaardag betaamt, was er dit weekend meer dan genoeg eten voor ons. 

We maakten ons na al dit moois weer klaar voor de nodige kilometers de komende dagen. Onze eerstvolgende bestemming was Salta. Salta ligt in het noorden van Argentinie en dus vlogen we naar deze bestemming. 

Salta

Rond 22.00 uur kwamen we aan in Salta en zijn we direct gaan slapen, de volgende ochtend hadden we vroeg de wekker gezet om nog wat van de stad te zien. Salta heeft een prachtig historisch centrum, mooie koloniale gebouwen en zelfs een vestiging van Randstad.  

Rond 10.00 uur vertrok onze bus naar Humahuacu, de bussen in Zuid-Amerika zijn best luxe en veelal dubbeldekkers. Wij hadden het geluk dat we bovenin zaten en helemaal vooraan, we hadden dus een prachtig uitzicht tijdens de rit door een soort woestijnlandschap in de bergen en zagen vele alpaca's. 

Humahuacu

Rond 15.00 kwamen we aan in dit kleine woestijndorpje. De zon was aardig warm dus kon Sieger eindelijk na 2 weken zijn korte broek weer aantrekken, helaas wel van korte duur want 's avonds koelde het behoorlijk af. We hebben vele straatjes gezien welke gevuld waren met casseien. We merken wel dat we in een woestijnklimaat zaten. In het hostel was het ook erg koud, ons bed telde maar liefst 5 dekens!  Stiekem zijn we wel een beetje jaloers op de temperaturen nu in Nederland. 

Wellicht vragen jullie je af waarom wij deze dagen zoveel reizen, de reden is dat we op weg zijn naar hoog gelegen steden (3500 - 4500 meter) waarbij de kans op hoogteziekte groot is. Door stap voor stap te reizen wilden we dit proberen te voorkomen.

De volgende busreis was naar La Quiaca, een rit van 3 uur, wederom in een luxe bus en prachtige uitzichten. La Quiaca is het noorderlijkste dorpje van Argentinie, vanaf hier liepen we de grens over naar Bolivia. Samen met 3 Duitsers die we in de bus ontmoet hadden die dezelfde reis maakten. We hadden vooraf gelezen dat het best lang kon duren bij de grens overgang maar gelukkig waren we eigenlijk vrij vlot aan de andere kant. Dat je in Bolivia kun je prima met 5 mensen + backpacks in een autootje dus dit was een goedkoop ritje naar het busstation. Aangekomen bij het busstation bleek dat er op onze vervolgroute een blokkade was dus er reden geen bussen. Ok. Plan B. Na heel wat rondvragen (vooral door onze Spaans sprekende Duitse medereizigers) konden we met een taxibusje (collectivo) richting de wegverperring gebracht worden. Daar moesten we vervolgens een minuut of 10 door de blokkade van mensen, vrachtautos, zand en stenen wandelen. Dit lijkt niet zo ver, maar in de warmte en op een hoogte van circa 3600 meter valt dit wat tegen. Na de wegversperring stond er een pick up klaar die bracht ons naar het eerstvolgende dorpje Tupiza. Daarvandaan zouden bussen gaan naar Uyuni. Die waren er uiteraard niet, dus na wederom rondvragen weer een collectivo geregeld en zo zouden we 2,5 uur later op onze einbestemming aankomen. Met nadruk op ZOUDEN want tijdens de rit door onder andere een droge rivierbedding, veel ongeasfalteerde wegen en vele bergpassen zagen we onze chauffeur iets vaak naar 1 van de wielen kijken, dat hier iets mis mee was bleek wel toen we na 100 km moesten stoppen en er een nieuwe band onder de auto moest. Al met al waren we rond 20.00 uur 's avonds op onze einbestemming Uyuni 

Uyuni

De volgende ochtend werden we beidewakker met lichte hoofdpijn, misselijkheid en droge mond, dit was geen kater want we hadden de dag ervoor eigenlijk alleen maar water gedronken. Dit waren de verschijnselen van een lichte hoogteziekte waar eigenlijk iedereen last van krijgt op deze hoogte. Gelukkig voelden we ons wel fit genoeg om een tour te gaan doen naar de welbekende zoutvlaktes. Wat feitjes over de zoutvlakte:  Salar de Uyuni is de beroemdste zoutvlakte ter wereld, ooit was dit onderdeel van een reusachtig meer, nu kun je er overheen lopen. Deze zoutvlakte ligt op een hoogte van 3650 meter. Deze zoutvlakte heeft een oppervlakte van 12.000 km2. Nadat we de tour bij Skyline traveler geboekt hadden kwamen we 2 mensen uit Finland tegen en die gingen dezelfde tour doen, we hadden dus direct leuke medereizigers. We vertrokken om 10.30 uur, eerst richting een treinkerkhof, vervolgens via een echte Boliviaanse markt naar een van de eerste zouthotels van Bolivia. In dit zouthotel hebben we een Boliviaanse lunch genuttigd en waren we energiek genoeg voor het volgende spectaculaire deel van de reis. De zoutvlakte staat bekend om de prachtige trucage foto's die je kunt maken dus daar hebben we samen met de gids veel tijd aan besteed. Wat een ervaring, onbeschrijfelijk. Midden in deze zoutvlakte ligt Cactus Island, een eiland met ontzettend veel cactussen, een van de weinige planten die kan groeien in deze regio. Wanneer er water op de zoutvlakte terecht komt wordt het een enorme spiegel. Hier hebben we nog een aantal prachtige foto's kunnen maken van de zonsondergang. Dit was zo mystiek of eigenlijk zelfs surrealistisch. Maar oooo zo mooi! Na

 deze enerverende dag kwamen we terug in Uyuni en na een goede maaltijd samen met de Finse medereizigers hebben we de nachtbus gepakt naar La Paz.

La Paz

La Paz is de grootste stad van Bolivia, het is niet de hoofdstad dat is namelijk Sucre, wel zijn de president en de regering in La Paz gevestigd. We kwamen om 5 uur 's ochtends aan op het busstation van La Paz. Vervolgens zijn we naar ons hotel gegaan, helaas was onze kamer nog niet beschikbaar, we konden pas om 12.00 uur inchecken. We besloten daarom om na een ontbijt alvast de stad te gaan verkennen. La Paz ligt tegen een aantal heuvels aangebouwd. Vanuit de kabelbanen die over deze stad lopen hadden we een prachtig uitzicht. 's Avonds gingen we vroeg slapen omdat we door de nachtbus weinig slaap hadden gehad. Uitgerust gingen we de volgende ochtend verder met het verkennen van de stad en hebben hebben we nog enkele souvenirs gekocht. 

De komende 4 weken zullen we vanuit La Paz naar Peru, Equador en Cuba reizen.

Ciao!

Foto’s

8 Reacties

  1. Jose ursem:
    4 augustus 2018
    Wat een prachtbelevenissen weer.
    Veel plezier op weg naar nog meer moois.
    Gefeliciteerd met de nieuwe baan!
  2. Mem:
    4 augustus 2018
    In de auto jullie verhaal aan Albert voorgelezen. Wij zijn nu onderweg naar Frankrijk. Weer een schitterend verhaal. Lieverds tot gauw 😘
  3. Arold:
    4 augustus 2018
    G E W E L D I G MOOI!!!
  4. Elly:
    4 augustus 2018
    Prachtig!!! Wat een geweldige reis!!
  5. Gitta:
    4 augustus 2018
    Wat een gaaf verhaal en foto's.
  6. Janneska:
    4 augustus 2018
    Super!! Wat een prachtig avontuur!😃 Jullie hebben idd geweldige foto's kunnen maken!😄 Adembenemend die zoutvlakte😍 Heel veel plezier nog de komende weken!😎
  7. Marjan:
    6 augustus 2018
    Super om elke keer weer te lezen wat jullie allemaal meemaken en doen! Veel plezier nog.
  8. Melissa:
    7 augustus 2018
    Prachtig! Zo leuk om jullie verhalen zo te lezen, maar zo nog meer benieuwd naar jullie verhalen in het eggie :)